30 Ekim 2014 Perşembe

araf

Uzun zaman olmuş.
Bana beş asır gibi gelen beş ay. Ben bu beş ayın üç ayını hastanede aralıksız yatarak geçirdim.
O üç ayın sonunda oğlumu dünyaya getirdim.
Ve onu kucağıma aldıktan üç gün sonra canımın yarısını, annemi kaybettim.
Acılar yaratıcılığı besler derler. Bazen acı öyle bir yerden vurur ki, beslenmek bir kenara dursun; yutkunamazsınız bile.
Bir ağustos ayı, o zamana dek en kıymetlim olan kişiyi benden aldı ve o zamandan itibaren en kıymetlim olan kişiyi ömrüme kattı.
Velhasılıkelam; annelik cennetmiş, annesizlik cehennem.
Ben, araftayım.

Hiç yorum yok: